بيشتر خواهر و برادرها نسبت به هم حس حسادت يا رقابت دارند كه باعث داد و بيداد و دعوا بين آنها مي شود و ما آن را رقابت خواهر و برادري مي ناميم. عوامل چندي وجود دارد كه باعث تكرار و تشديد رقابت مي شود.

ويژگي هاي شخصي
ساختار خانواده تنها بخشي از قضيه است. كشمكش هاي بين خواهر و برادر بيشتر به دليل و يژگي هاي شخصي كودكان است كه بهانه گير، بي حوصله، عصبي و سرخورده هستند. افزون بر آن كودكاني كه در پيشرفت برخي مهارت ها همچون زبان، دقت، تمركز و روابط اجتماعي هستند بيش از ديگران با خواهر و برادر خود دچار اختلاف مي شوند.

نقش خانواده
پژوهش هاي تازه نشان مي دهد كه وظايف خانوادگي نيز مي تواند بر درگيريهاي خواهر و برادر موثر باشد. اين پژوهش ها همچنين بيان مي كند كه احتمال رقابت هاي خواهر و برادري هنگامي كه پدر و مادر آنها در پي يافتن راه حل هايي براي روبه رو شدن با مشكلات روزانه و رودررويي با ناملايمات به روش هايي كاملا انساني، ثمر بخش و به دور از خشونت باشند، ضعیف است.

همچنین باید يك قانون خانوادگي كلي با پذيرش همگاني وجود داشته باشد كه هر گونه برخورد فيزيكي و توهين را ناپسند بداند. چرا که روابط خواهر و برادري تا اندازه اي نشان دهنده ميزان سازگاري خانوادگي است.

سينما و تلويزيون
پژوهش ها گواه آن است كه ديدن تصاوير خشونت آميز سينما و تلويزيون خطر رفتارهاي تهاجمي را در ميان كودكان افزايش مي دهد. اين امر به ويژه در مورد كودكاني كه بيش از اين مستعد چنين رفتار هايي بوده اند صادق است. افزون بر آن تلويزيون و فيلم ها مي توانند ارتباطات خواهر و برادري را به تصوير بكشند. با درنظر گرفتن اين موارد، كم كردن تعداد برنامه هاي خشونت آميزي كه كودكان تماشا مي كنند، شايد بتواند مفيد باشد. اگر کودكان اين نوع برنامه ها را تماشا مي كنند همراهشان شويم و درباره آنچه مي بينند با آنها صحبت كنيم.

چه كار مي توان كرد؟
درك بهتر ما از رقابت هاي خواهر و برادري به ما كمك مي كند تا در هنگام دادو فرياد فرزندانمان بتوانيم آنها را راهنمايي كنيم. در برخورد با مشاجرات بین کودکان باید اصولی را رعایت کرد از جمله:
- اصلا واكنش نشان ندهيم؛ تنها هنگامي كه خطر آسيب هاي بدني وجود دارد، در مشاجرات شان دخالت كنيم.
- كودكانمان را تشويق كنيم تا در هنگام بحران، خودشان تصميم بگيرند. اگر قصد مداخله داريم، سعي كنيم مشكلات را همراه آنها حل كنيم نه براي آنها.
- كودكان را از هم جدا كنيم تا آرام شوند، سپس آنها را متقاعد كنيم به توافق برسند كه از دعوا دست بردارند يا اختلاف را حل و فصل كنند.
- زياد پافشاري نكنيم تا برپا كننده دعوا را بشناسيم، هردو نفر را مقصر بدانيم، يعني هر كس درگير بوده به نوعي پاسخگو است.
- اگر درگيري هاي كودكانمان پي در پي تكرار مي شود، جلسات هفتگي ترتيب دهيم و در آن قوانين خانوادگي مان را درباره ي اين درگيري ها به ياد آنها بياوريم و موفقيت هاي خانواده مان را در كاهش جنگ و دعوا گوشزد نماييم.
- بچه ها را با هم مقايسه كردن نيز خود مي تواند باعث درگيري ميان كودكانمان شود. كودكان نيز همانند بزرگسالان از مقايسه كردن رنج مي برند مخصوصا مقايسه اي كه همراه با سرزنش باشد. ويژگي هاي هر فرد تشكيل دهنده شخصيت و روحيه اوست و به هر ترتيب بايد مورد احترام قرار گيرد.